Op dinsdagavond 3 december jongstleden houden we een ‘speciale’ vergadering van de Historische Kring. Onze weinige vergaderingen zijn meestal niet zo erg speciaal, maar deze keer hebben we een apart staartje. We zitten in de ‘zaal’ van ons clubhuis, het muziekgebouw. In verband met het venijnige virus hebben we alle tafels die te vinden zijn in een grote rechthoek gezet, zodat we op minimaal anderhalve meter van elkaar zitten.
Sommigen zitten dat zelfs twee meter en er moet met stemverheffing worden gesproken om voor iedereen hoorbaar te zijn. Het is niet anders. Wél anders is het feit dat we een echtpaar in ons midden hebben. Zij mogen dan ook naast elkaar aan het hoofd van de tafels zitten…
Na de gebruikelijke opening door onze voorzitter Eveline, werken we punt voor punt de agenda af. Na de rondvraag, waarvan deze keer weinig gebruik wordt gemaakt, richt de voorzitter zich tot het echtpaar, Harry en Bep van Doornum.
Harry heeft te kennen gegeven dat hij zich terug wil trekken uit de Kring.
Hij is vanaf het begin van de oprichting in 1980 bij de club en dat is maar liefst 40 jaar aan één stuk!
De jubilaris heeft ook zo’n beetje alle echelons binnen de vereniging doorlopen; van koffie- en moppentapper, tot bewaker van de schatkist en inner van de penningen, als accurate secretaris met verse agenda’s en dito notulen en als de man met de hamer, als voorzitter.
Daarbij vergeten wij nog zijn liefde voor de historie, waardoor er menig geschiedkundig artikel uit zijn pen is gevloeid, c.q. op zijn laptop is ontstaan.
Aan het einde van deze vergadering wordt Harry derhalve lof toegezwaaid voor zijn onverdroten inzet voor de Kring. Een ‘echt’ feest kunnen we niet houden, dat zullen we later op een coronavrij tijdstip doen, maar er is een hapje en een drankje. Verder wordt er aan Bep, die Harry alle ruimte heeft gegeven voor zijn passie, een bloemetje aangeboden.
Tevens is er een bronzen beeldje voor het echtpaar, als aandenken aan de afgelopen 40 jaar. En wij? Wij moeten het in de toekomst zonder Harry doen, maar we hebben van hem de verzekering gekregen dat we nog altijd bij hem mogen aankloppen. Dat knopen we in onze oren.
Voor nu: Harry en Bep heel hartelijk bedankt voor jullie tomeloze inzet in al die jaren!